Jakość zdjęcia HDR nie odbiega od jakości obrazu widzianego przez człowieka. Tradycyjne zdjęcie cyfrowe przechowuje tylko te informacje o obrazie, które był w stanie zarejestrować aparat fotograficzny. W rezultacie przykładowo gdy wykonamy zdjęcie na tle jasnego okna musimy zdecydować się na prześwietlenie lub niedoświetlenie pewnych obszarów obrazu, ponieważ możliwości percepcyjne nie pozwalają aparatowi fotograficznemu na utrwalenie na jednym zdjęciu bardzo ciemnych i bardzo jasnych punktów. Technologia używana do wykonywania zdjęcia HDR nie posiada takich ograniczeń, a zakres przechowywanych w nim informacji warunkowany jest jedynie percepcją ludzkiego wzroku.
Nazwa zdjęcia HDR pochodzi od skrótu angielskiego określenia High Dynamic Range, w wolnym tłumaczeniu oznaczającego fotografie o szerokim zakresie dynamiki. Dla odróżnienia standardową fotografię cyfrową nazywa się fotografią LDR, od określenia Low Dynamic Range – niski zakres dynamiki. Zakres dynamiki jasności to stosunek największej do najmniejszej jasności w obrazie, tzn. najjaśniejszego do najciemniejszego punktu. Aparaty cyfrowe zapisujące zdjęcia w formacie JPEG rejestrują niecałe dwa rzędy dynamiki jasności, format RAW 2-3 rzędy, klasyczna fotografia chemiczna około czterech rzędów. Zdjęcia HDR rejestrują pełny zakres widziany przez człowieka, 12-13 rzędów wielkości.
Zdjęcia HDR rejestrują wszystkie kolory widziane przez człowieka. Standardowa fotografia cyfrowa rejestruje tylko około 40% gamy barw, które człowiek rozpoznaje.
Oto wykonane przez nas zdjęcia HDR: